Öne Çıkan Yayın

Giriş

Şüphesiz hamd yalnız Allah'adır. O'na hamd eder, O'ndan yardım ve mağfiret dileriz. Nefislerimizin şerlerinden, amellerimizin kö...

Bir Örtünme Kıssası

Anlatılacak olan kıssa, tesettürü yerine getirmeyen bütün kızların iyice düşünmeleri gereken bir kıssadır. İnşaallah bu onların da tesettüre girmelerine bir vesile olur.

Bu kıssa gerçekten bütün kızlar için önemlidir: Bu kıssa, yaşadığı zorluklar neticesinde tesettüre girmiş olan kızlardan birinin başına gelmiş olan gerçek bir olaydır ve mü’minlerin annelerine benzemek demek olan bu şerefli örtünmeye henüz girmemiş olan bütün kızlar için bir öğüt içermektedir.

Kıssanın kahramanı olan kız, bu günlerdeki diğer kızlar gibi, hayatı gezip eğlenmekten ibaret gören, herhangi bir sorumluluk taşımayan, namaz kılmayan, dininin emirlerini yerine getirmeyen bir görüntüdeydi. Ölümü asla düşünmezdi. Hayatın hep lezzetlerle ve şehvetlerle devam edeceğini sanıyordu.

Bu kız da modaya uyarak dar ve bedenini belli eden ince elbiseler giyiyor, kendisini görenlerin arasında geziyordu. Bununla beraber kalbini yokladığında mutlu olmadığını hissediyordu. Bu yaptıklarıyla mutlu olacağını sanıyordu. Lakin mutluluğu elde edememişti. Bu kız Allah’ın yolunu asla bilmeyen bir aile ortamında yetişmişti. Ailesi İslam’ın gereklerine uymuyordu. Avrupalılar gibi yaşıyor ve batılılardan gelen herşeye tabi oluyorlardı.

Fakat günlerden bir gün bu kız tesettürlü olan, lakin tesettüre gerektiği şekilde bağlı olmayan teyzesini ziyarete gitti. Bu teyzesi ona tesettür hakkında bir şeyler söylüyordu. Davetçilerden birinin ses kaydını ona dinletti. Davetçi teberrüc (açılıp saçılma) fitnesinden bahsediyordu. Bu kız büyük bir darlık hissetti. Bu ses kaydını dinledikçe bu hususta kendisinden şiddetle nefret etmeye başladı.

Eve döndüğü zaman Allah’a şöyle dua etmeye başladı: “Rabbim! Beni hakka hidayet et. Sen merhametlilerin en merhametlisisin. Rabbim! Tesettürü bana nasip et.” Bu kız o vakit lise üçüncü sınıfta okuyordu. Yanında yaygın modaya göre giyinen kız arkadaşı vardı. Günlerden bir gün tesettüre girmiş olarak bu arkadaşının yanına geldi. Kız arkadaşı ona hemen tesettüre girmesi ve anne babasının bunu nasıl kabul edebildikleri hususunda sorular sormaya başladı. Kız, anne ve babasının kesin bir şekilde kendisinin tesettüre girmesine karşı çıktıklarını, ancak kendisinin tesettüre girmek hususunda ısrar ettiğini anlattı. Çünkü bu Allah Teâlâ’nın emirlerindendir ve yaratıcıya isyan olan bir hususta yaratılmışlara itaat söz konusu değildir. Bu ısrar üzerine ana babası onun istediği şeyi kabullenmek zorunda kalmışlardı. Kız arkadaşı ona dedi ki:

“Tesettür şüphesiz ki İslam’ın farzlarındandır. Hiçbir halde onu terk etmek caiz değildir. Biz Allah’ın bizi şereflendirdiği bu şeref ile örtünmemiş bir halde Allah’ın huzuruna çıkarsak, Âlemlerin rabbine karşı ne diyebiliriz?”

Kız arkadaşının sözü, yarasının üzerine geldi ve kız büyük bir heyecan duydu. Çünkü o kız arkadaşının durumunu biliyordu. Onun ailesi de kızlarının örtünmesine şiddetle karşı çıkıyorlardı. Bu kız evine gitti, sonra kafasında düşünceler dolanmaya başladı. Annesine tesettürün Allah Teâlâ’ya itaat olduğunu haber verip buna azmettirmeye başladı. Annesi bu fiili şiddetle reddetti. Kız da hıçkararak oturdu, ağladı.

Ertesi sabah kız okuluna herzamanki gibi bir halde gitmek istedi. Saçlarını taramak için kalktığında güç yetiremedi. Sanki ellerinde bunu yapmaya engel olan bir şey vardı. Hızlıca saçlarını bağladı ve çıkmak istedi. Birden asansörle inen gençlerden birinin seslerini işitti. O gencin önüne saçları bu halde iken çıkmaya cesaret edemedi ve eve geri girdi. Tesettürlü olmayan annesine ait bir eşarbı giydi ve okuluna bu şekilde gitti. Kız arkadaşı onu böyle görünce çok sevindi ve ona:

“Tesettüre mi girdin?” dedi. Kız arkadaşı:

“Hayır, tesettür için giymedim, sonra çıkaracağım” dedi. Sonra kız şaşkınlıklar içinde evine gitti, şiddetli bir şekilde ağlamaya başladı ve Allah Teâlâ’ya kendisine doğru olanı kolaylaştırması için dualar etti. Kız hemen babasına tesettür meselesini ısrarla tebliğ etmeye başladı ve bunun Allah’a bir itaat olduğunu anlattı. Babası kızının durumundan çok korktu ve ona:

“İstediğini yap, ama senin yaptığın şeyi onaylamıyorum” dedi. Annesi işten geldiği zaman kızının yaptığı şeyi öğrendi ve şiddetli bir şekilde öfkelendi. Sonra kızının tesettürden çıkmasını istemek üzere gitti. Kız bunu reddetti. O da büyük bir üzüntü içinde kaldı. Bir gece kızın babasına onu hakaretler ederek anlattı. Kız bu sırada: “Allah bana yeter, O ne güzel vekildir” diyor, acılar içinde ağlıyor ve Allah’a kendisini taatinde sabit kılması için dualar ediyordu. Allah Teâlâ bu kıza sebat vermiş ve ailesinin itirazlarına rağmen her gün imanı artıyordu.

Sonraki yıllarda bir gün babası kızın bu durumuna razı oldu. Kız, ailesi için tesettüre davet eden bir davetçi olmuştu. Sonunda annesi de tesettüre girdi. Gönül rızasıyla örtündü. Kız, ailesi için hayra vesile olmuştu.

Bu kıssa gerçekten etkileyicidir. Ailesinin ve çevresinin itirazlarından çekindiği için tesettüre uymayan her kız bunu düşünmeli, önem vermelidir. Allah, imanlarında samimi olanlara güç verir ve destekler. İmanında samimiyeti doğru olana Allah bütün hayır kapılarını kolaylaştırır ve onun önünde tükenmeyen nimetlerin kapıları açılır. Tesettürü gözetmeyen her kız bu kıssadan ibret almalıdır. Belki de buna benzer olaylar, her gün binlerce kızın başına gelmektedir. Allah Teâlâ’nın farz kıldığı bu emri kızların ertelememeleri, Allah Teâlâ’nın emrine yönelmeleri gerekir.

Subhanekallahumme ve bihamdike ve eşhedu en la ilahe ente estağfiruke ve etubu ileyk.

Hamam, Sahil ve Spor Salonlarında Tesettür

Aişe radıyallahu anha’dan: Nebî sallallahu aleyhi ve sellem:

“Hamamlar ümmetimin kadınlarına haramdır”[1] buyurmuştur.

Şam’lıların kadınları Aişe radıyallahu anha’nın yanına girince, Aişe radıyallahu anha onlara şöyle demiştir:

“Siz kadınları hamamlara giden kimselerin bölgesinden misiniz? Ben Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğunu işittim:

“Herhangi bir kadın elbisesini kocasının evinden başka yerde çıkarırsa Allah ile kendisi arasındaki perdeyi parçalamış olur.”[2]

Saib rahimehullah anlatıyor: “Bazı kadınlar Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’in eşi Ummu Seleme radıyallahu anha’nın yanına girdiler. Onlara:

“Sizler kimlersiniz?” diye sordu. Dediler ki: “Humus’luyuz.” Umm Seleme radıyallahu anha:

“Şu hamamları olan yerin halkı mısınız?” dedi. Onlar: “Bir sakıncası mı var?” dediler. Umm Seleme radıyallahu anha da dedi ki: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğunu işittim:

“Herhangi bir kadın, elbisesini evi dışında çıkarırsa, Allah onun perdesini parçalar”[3]

Muaz b. Enes rahimehullah ve başkaları anlatıyor: “Nebî sallallahu aleyhi ve sellem Ummu’d-Derda radıyallahu anha’yı hamamdan gelirken görünce:

“Nereden geliyorsun ey Ummu’d-Derda?” dedi. O da:

“Hamamdan geliyorum ey Allah’ın rasulü!” dedi. Bunun üzerine Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem:

“Herhangi bir kadın elbisesini evinden başka yerde çıkarırsa Allah ile kendisi arasındaki perdeyi parçalamış olur” buyurdu.”[4]

Cabir radıyallahu anh’den: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse hanımını hamama sokmasın. Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse hamama peştemalsiz girmesin. Allah’a ve ahiret gününe iman eden kimse üzerinde içki içilen sofraya oturmasın.”[5]

Kadınların spor yaptıkları salonlar, yüzdükleri sahil ve havuzlar ile çalışma ortamları da bu hükme dâhildir.

Şeyh Ebu Zerr el-Kalmuni bu hadislerle ilgili olarak şöyle demiştir:

“Buradaki hamamlar, umumi ifade olup, kadınlara has olanlardır. Bu hadis, yüzme yerleri ve yazlıkları da kapsar. Allah Müslümanların kadınlarını buralardan korusun. Buna göre Müslüman kadının, avretini muhafaza eden Müslüman kadınların yanında, erkeklerin görmesinden emin olduğu yerde dış elbisesini indirmesi caizdir... Ancak müşrike kadın yabancı erkek hükmündedir. Mecbur kalmadıkça Müslüman kadının, müşrike kadın yanında avretini açmaması gerekir. Bundan dolayı Müslüman kadının avretini başka bir kadının yanında açması caiz değildir. Hatta annesi, kızkardeşi ve kızı dahi olsa, doğum ve hastalığın tedavisi gibi zaruretler dışında avretini açamaz.”[6]

Ömer radıyallahu anh etrafa şöyle yazmıştı:

“Müslüman kadınlar, hastalık dışında hamama girmesin. Kadınlarınıza Nur suresini öğretin.”[7]



[1] Sahih. Hâkim (4/322) El-Elbânî sahih demiştir. Es-Sahiha (3439)

[2] Sahih. Ahmed (6/41, 173, 198, 267) Ebu Davud (4010) Ebu Davud Tayalisi (1518) Tirmizi (2803) İbn Mace (3750) Darimi (2651) İshak b. Rahuye (3/915) Beyhaki Şuab (6/157) Hâkim (4/321) Taberani Evsat (5/84, 7/100) Ebu Ya’la (8/139) Hatib Tarih (3/58) Hatib Muvaddahu Evham (1/357) Abdurrezzak (1/294)

[3] Hasen. Hâkim (4/321) Ahmed (6/301) Ebu Ya’la (12/460) Taberani (23/314, 402) Beyhaki Şuab (6/158)

[4] Hasen. Taberani (24/252, 255, 25/73) Ahmed (6/361) Dulabi, el Kuna (1891) İbn Asakir Tarih (37/313) el-Elbani es-Sahiha (3442)

[5] Sahih. Hâkim (4/320) Tirmizi (2801) Ahmed (3/339) Ebu Ya’la (3/435) Taberani Evsat (1/212, 2/194, 3/69, 8/141) Beyhaki Şuab (5/12)

[6] El-Kalmuni, Fefirru İlallah (s.270)

[7] Hasen. Abdurrazzak (1/295)

Müslüman Olmayan Kadınların Yanında Örtünmek

Kays b. El-Haris dedi ki: “Ömer b. El-Hattab radiyallahu anh, Ebu Ubeyde b. El-Cerrah radiyallahu anh’e şöyle yazdı:

“Bana ulaştığına göre müslümanların veya Muhacirlerin kadınları Ehl-i Kitabın kadınlarıyla beraber hamamlara giriyorlarmış. Onları sakındır ve bundan yasakla.”

Diğer rivayette şu ziyade vardır: “Çünkü Allah’a ve ahiret gününe iman etmiş bir kadının, kendi dininden olmayan kadına avretini göstermesi helal değildir.” Bunun üzerine Ebu Ubeyde radiyallahu anh öfkelenerek söylendi. Kendisi öfkeli ve çirkin konuşan biri değildi. Dedi ki:

“Hangi kadın hastalık veya geçerli bir sebep olmadan sırf yüzünü ağartmak için hamama girerse yüzlerin ağardığı günde Allah onun yüzünü karartsın.”[1]



[1] Sahih. Abdurrazzak (1/295) İbn Kesir el-Adab ve’l-Ahkâm (s.28) Beyhaki (7/95)

Kadının Kadına Karşı Avreti

Kadının, kadınlar karşısındaki avreti, kadının mahremlerine karşı olan avreti gibidir. Kadının, aynı zamanda abdest azaları olan ziynet yerlerini kendi cinsinden olan kadınlara göstermesi caizdir. Kadınların arasında olduğu gerekçesiyle kadının örtüsünü açması ise caiz değildir. Allah’ın dininde bunun yeri yoktur.

Kadının kadına karşı avretinin, erkeğin erkeğe karşı avreti gibi olduğu, yani diz ile göbek arası olduğu görüşü doğru değildir. Buna delalet eden sahih veya zayıf bir delil söz konusu değildir. Bu görüşün ilimden ve delilden kokusu dahi yoktur. Bilakis Kitap ve Sünnet nasları, kadının kadınlara karşı avretinin; kadının mahremlerine karşı avretiyle aynı olduğunu göstermektedir.

Bunu destekleyen şeylerden birisi de cariyenin avret bakımından hürün avretinin yarısı kadar olmasıdır.

Abdullah b. Amr radıyallahu anhuma’dan: Nebî sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Biriniz hizmetçisi olan kölesini veya işçisini evlendirdiği zaman göbek ile diz arasına bakmasın.”[1]

Beyhaki dedi ki: “Sahih olan, cariyenin evlendikten sonra artık efendisine, hür kadının da mahremlerine, iş yapma esnasında görünen kısımdan başkasını göstermemesidir.”

Bu zamandaki kadınların ve kızların birbirleriyle fitneye düşmelerinde en önemli sebeplerden birisi, kadınlar arasında da olsa, süslenme ve giyimdeki gevşekliktir. Şeriat ise iyiliklerin elde edilmesi ve tamamlanması, kötülüklerin ise azaltılması ve yok edilmesi üzere gelmiştir.

Son zamanlarda yaygın olan utanç verici görüntüler ve giyimler iffetli Müslümanların giyim ve görünüşlerinden değildir. Kâfirlerin ülkelerinden geçmiştir. Kadınlar arasında bu çirkin görüntü ve giyimlerle övünmek meşhur hale gelmiştir. Kısa elbiseler, çıplaklık, ince ve şeffaf elbiseler, badi ve streç denilen vücuda yapışan elbiseler, jeans ve kot pantolonlar gibi kıyafetler, “erkekler görmüyor” gerekçesiyle kadınlar arasında giyilir olmuştur. Yardım istenecek olan Allah’tır.

Kadının, kadınlar yanında ziynet ve abdest azalarından başkasını göstermesinin caiz olmadığını gösteren delillerden birisi de sahabe kadınlarının, kadınlar arasında yıkanılan hamamlara gidenlere karşı çıkmalarıdır.



[1] Hasen. Ebû Dâvûd (4114) Ahmed (2/87) Beyhaki (2/226) el Elbani hasen demiştir.

8) Örtü ile İnsanlar Arasında Meşhur Olmak Kastedilmemeli, Şöhret Elbisesi Olmamalıdır

İbn Ömer radiyallahu anhuma’dan: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Kim dünyada şöhret için elbise giyerse Allah ona kıyamet gününde zillet elbisesi giydirir sonra ateşte tutuşturulur.”[1]

Ebu Umame radıyallahu anh’den: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Sade giyinmek imandandır.”[2]

Bu şartların ayrıntılı tahkiki ve daha fazla açıklamalar için Sahih Tesettür adlı kitabıma müracaat edebilirsin.

Geçen bu şartları gözetmek suretiyle teberrücden sakınmalısın. Böylece bugün örtülü olduğu zannedilen ama hakikatte tesettürle hiçbir alakası olmayan giyim şekillerinin durumunu da anlarsın. Maalesef bugün günahlar, ismi değiştirilerek işlenmekte, teberrüce (açılıp saçılmaya) tesettür denilmekte, isyanın kendisi itaat zannedilmektedir!

Bu sayede İslâmî uyanışın düşmanlarının çabalarını geçersiz kılarsın ve Allah onların tuzaklarını iptal eder. Allah, iman eden erkeklere ve kadınlara kendisine taat yolunda sebat versin.

Allah Azze ve Celle şöyle buyurmuştur:

“Allah'a ve rasul'e inandık ve itaat ettik” diyorlar; ondan sonra da içlerinden bir gurup yüz çeviriyor. Bunlar inanmış değillerdir. Onlar, aralarında hüküm vermesi için Allah'a ve rasulüne çağırıldıklarında, bakarsın ki içlerinden bir kısmı yüz çevirip dönerler. Ama eğer hak kendi lehlerine ise, ona boyun eğip gelirler. Kalplerinde bir hastalık mı var; yoksa şüphe içinde midirler yahut Allah ve Resûlünün kendilerine zulüm ve haksızlık edeceğinden mi korkuyorlar? Hayır, asıl zalimler kendileridir! Aralarında hüküm vermesi için Allah'a ve Resûlüne davet edildiklerinde, müminlerin sözü ancak “İşittik ve itaat ettik” demeleridir. İşte asıl bunlar kurtuluşa erenlerdir. Her kim Allah'a ve rasûlüne itaat eder, Allah'tan korkar ve O'ndan sakınırsa, işte asıl bunlar mutluluğa erenlerdir” (Nur 47-52)

Safiyye bt. Şeybe radiyallahu anha dedi ki: “Biz Âişe radıyallahu anha'nın yanında iken Kureyş'in kadınlarını ve üstünlüklerini anmıştık. Âişe radıyallahu anha şöyle dedi:

“Şüphesiz Kureyş kadınlarının üstünlüğü vardır. Allah'a yemîn ederim ki ben, Allah'ın kitabını tasdîkte ve indirilenlere îmânda Ensâr kadınlarından daha üstününü ve daha güçlüsünü görmedim. Nur sûresinde “Başörtülerini, yakalarının üstüne salsınlar” ayeti nazil oldu. Erkekleri evlerine dönüp Allah Teâlâ'nın kendilerine kadınlar hakkında indirmiş olduğunu onlara okudular. Herkes bu âyeti karısına, kızına, kız kardeşine ve akrabasına okudu. Onlardan hiç bir kadın kalmayıp, elbiselerine yöneldiler ve bunlarla başlarından aşağı örtündüler ki Allah Teâlâ'nın kitabından indirmiş olduğuna îmân etmiş ve onu doğrulamış olsunlar. Sabahleyin namazda Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in arkasında baştan aşağı örtülü olarak durdular. Sanki başları üzerinde kargalar vardı.”[3]

Yani Allah Azze ve Celle’nin kitabında indirdiği bu ayete iman ve tasdik için bu örtülerle başlarını ve yüzlerini siyah örtülerle örttüler.

İbn Cerîr (et-Taberî) ve Ebû Dâvûd Âişe radıyallahu anha'dan rivayet ediyorlar:

“Allah Teâlâ ilk muhacir kadınlara rahmet eylesin. Allah Teâlâ “Başörtülerini yakalarının üstüne salsınlar” (Nur 31) âyetini indirdiğinde onlar, dışa giyilen elbiselerinin en sık dokulu olanlarını ortalarından yardılar ve bunlarla yüzlerini örttüler.”[4]

Yine Buhârî'nin Âişe radıyallahu anha’dan rivayetinde o şöyle demiştir:

“Başörtülerini, yakalarının üstüne salsınlar” âyeti nazil olduğunda, onlar peştamallarını alıp yanlarından yardılar ve bunlarla başlarını ve yüzlerini örttüler.”[5]



[1] Hasen. Ahmed (2/139) İbn Mace (3606) Ebu Davud (4029) Nesâî Sunenu'l-Kubrâ (5/460) İbn Ebi Şeybe (5/205) Ma’mer Cami (11/80) Ebu Ya’la (10/62) Musnedu İbni’l-Ca’d (1/315) Beyhaki Şuab (6227) Dulabi Zurriyetu’t-Tahira (s.95)

[2] Sahih. Ebu Davud (4161) Ahmed Zühd (29) İbn Mace (4118) Taberani (1/246) Hakim (1/9) Humeydi (357) Beyhaki Şuab (6173, 6470, 8135, 8136) Tahavi Müşkilu’l-Asar (1/478) Serahsi Kitabu’l-Kesb (s.95) Deylemi (2200) Kudai (6/2) Elbani es-Sahiha (341)

[3] Sahih. İbn Ebî Hâtim (14406) Ebû Dâvûd (4100)

[4] Sahih. Taberî (18120) Ebû Dâvûd (4102)

[5] Sahih. Buhârî (4759) Ebu Davud (4102) Taberi (18/94) Beyhaki (7/88) İshak b. Rahuye (1280) Hâkim (2/431, 4/216) İbn Katan İhkâmu’n-Nazar (s.173) İbn Ebi Hatim Tefsir (8/2575)

7) Örtü Erkeklerin Elbiselerine Benzememelidir

İbn Abbas radiyallahu anhuma’dan

“Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem kendilerini kadınlara benzeten erkeklere ve kendilerini erkeklere benzeten kadınlara lanet etti.”[1]

Ebu Hureyre radiyallahu anh’den:

“Rasulullah aleyhi’s-salatu ve’s-selam kadın elbisesi giyen erkeklere ve erkek elbisesi giyen kadınlara lânet etti.”[2]

Huzeyl kabilesinden birinden: “Abdullah b. Amr b. As radıyallahu anhuma’yı gördüm. Evi mahallede, mescidi Harem’de idi. Ben onun yanında iken Ebu Cehil’in kızı Umm Said’i gördü. Bir yay takmış, erkek gibi yürüyordu. Abdullah:

“Bu kim?” dedi. Ben de: “O Ebu Cehil’in kızı Umm Said’dir” dedim. Dedi ki:

“Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğunu işittim:

“Kadınlara benzemeye çalışan erkekler ve erkeklere benzemeye çalışan kadınlar bizden değildir.”[3]

Abdullah b. Amr b. el-Âs radıyallahu anhuma’dan: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki:

“Kadınlara benzemeye çalışan erkekler ve erkeklere benzemeye çalışan kadınlar bizden değildir.”[4]

Âişe radiyallahu anha'ya bir kadının erkek terliği giydiği söylenince şöyle dedi:

“Rasululah sallallahu aleyhi ve sellem kadınlardan kendini erkeğe benzetenlere lânet etti.”[5]



[1] Sahih. Buhari (5885) Abdurrezzak (4/319) İbn Ebi Şeybe (5/319) Tirmizi (2784) İbn Mace (1904) Ahmed (1/254, 330, 339) Darimi (2652) Tayalisi (2801) Taberani (11/252) Taberani Evsat (4/212)

[2] Sahih. İbn Hibbân (13/62) Hâkim (4/194) Ebu Davud (4098) Tirmizi (2784) Ahmed (2/325) Nesâî Sunenu'l-Kubrâ (9253)

[3] Merfu kısmı Sahih. Ahmed (2/199) Ukayli Duafa (2/232) Elbani Sahihu’l-Cami (5433)

[4] Sahih. Taberani (13/467) Ebu Nuaym Hilye (3/321)

[5] Sahih. Ebu Davud (4099) Humeydi (272) Beyhakî Şuab (7804) Elbani sahih demiştir.

6) Örtü Kafirlerin Elbiselerine Benzememelidir

İbn Ömer radıyallahu anhuma’dan: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Kıyametin önünde, kılıçla gönderildim ki hiçbir şey ortak koşulmadan yalnızca Allah’a ibadet edilsin. Rızkım mızrağımın gölgesi altında kılındı. Emrime muhalefet edenlere zillet ve küçüklük yazıldı. Kim kendini bir kavme benzetirse onlardandır.”[1]



[1] Sahih. Ahmed (2/50, 92) Ebu Davud (4031) İbn Ebi Şeybe (4/212) Taberani Musnedu’ş-Şamiyyin (216) Tahavi Muşkilu’l-Asar (231) Ahmed b. Hazlem, Hadisu’l-Evzai (s.31 no:30)) Abd b. Humeyd (848). El-Elbani, el-İrva (1269) 

5) Örtüye Güzel Koku Sürülmemelidir

Ebu Musa radiyallahu anh’den: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:

“Herhangi bir kadın koku sürünür de dışarı çıkarsa ve erkekler de bu kokuyu duyarsa o kadın zina etmiştir. Her göz de zina edicidir.”[1]

Zeyneb es-Sekafiye radıyallahu anha’nın rivayet ettiği hadiste Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurur ki;

“Siz kadınlardan biriniz, mescide geldiği zaman koku sürünmesin.”[2]

Ebu Hureyre radıyallahu anh, Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğunu rivayet etmiştir:

“Herhangi bir kadın üzerine koku sürünmüşse bizimle yatsı namazına da gelmesin.”[3]

Osman b. Abdillah b. Suraka, annesi (Zeyneb bt. Ömer b. El-Hattab)’dan, o da Hafsa radıyallahu anha’dan rivayet ediyor:

“Şüphesiz kokulanmak, sadece yatak içindir.”[4]



[1] Sahih. İbn Huzeyme (1681) İbn Hibbân (10/270) Müslim (salat,143) Ahmed (4/400, 413, 418) Hakim (2/396) Ebu Davud (4173) Tirmizi (2786) Nesâî Sunenu'l-Kubrâ (9558) Darimi (2649) Deylemi (6133) Beyhaki (3/133) İbn Asakir (4/199)

[2] Sahih. Müslim (443) Abdurrazzak (4/372) İbn Ebi Şeybe (5/305) Tayalisi (1652) Ahmed (6/363) Nesai (5129-5134) İbn Hibban (5/593) İbn Huzeyme (3/91) Taberani (24/285) Ebu Yala (6479) Beyhaki (3/133) Muvatta (466) Elbani Sahiha (1094)

[3] Sahih. Müslim (444) Ahmed (2/304) Ebu Davud (4175) Nesai (5263) Beyhaki (3/133) Ebu Avane (1/360) Ebu Yala (545) Elbani Sahiha (3605)

[4] Hasen mevkuf. Abdurrazzak (4/373) İbn Ebi Şeybe (5/305) İbn Ebi Şeybe Edeb (105) İbnu’l-Cevzi Ahbaru’n-Nisa (s.100)

4) Örtü Dar Olmayıp Bol ve Geniş Olmalı, Vücudun Hacmini Belli Etmemelidir

Abdullah b. Amr radıyallahu anhuma’dan gelen hadiste Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmaktadır:

“Ahir zamanda ümmetimden, deve semerine benzer bineklere binen adamlar olacak, mescit kapılarında inecekler. Onların kadınları örtülü çıplaktırlar. Saçları deve hörgücü gibi kabarıktır. Onlar lanetlidir. Eğer sizden sonra başka ümmetler gelmiş olsaydı sizin kadınlarınız onların kadınlarına hizmetçi olurdu, aynı sizden önceki ümmetlerin kadınlarının size hizmet ettiği gibi.”[1]

Ebu Şakra radıyallahu anh'den; Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Başlarını deve (bir rivayette sığır) hörgücü gibi yapan kadınları gördüğünüzde onlara hiçbir namazlarının kabul olmayacağını bildiriniz.”[2]



[1] Sahih ligayrihi. Ahmed (2/223 Hadis no: 7083) İbn Hibban (13/64) Hâkim (4/483) Taberani (13/63)

[2] Zayıf. Ebu Nuaym Marife (6860) Taberani (22/370) Bezzar, Keşfu’l-Estar (3015) İbn Hacer el-İsabe (7/206) Camiu’s-Sagir (644) Dumeyri Hayatu’l-Hayevan (s.133) İsnadında bulunan Mahled b. Ukbe hakkında bkz: Buhari Tarih (7/437) Ebu Hatim Cerh ve Ta'dil (8/348) İbn Hibban es-Sikat (9/185) İbn Hacer Lisan (6/9)

3) Örtü Şeffaf ve İnce Olmamalı, Altındakini Hiçbir Şekilde Belli Etmemelidir

Usame b. Zeyd radıyallahu anh’den: “Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana Kıptî dokumalarından dar bir rida veya elbise giydirdi. Ben de onu hanımıma giydirdim. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana:

“Neden Kıptî kumaşından elbiseyi giymedin?” dedi. Ben de:

“Ey Allah’ın rasulü! Onu hanımıma giydirdim” dedim. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana şöyle buyurdu:

“Ona emret de o elbisenin altına kalın bir şey daha giysin. Onun kemiklerin hacmini belli etmesinden korkarım.”[1]

Ömer radıyallahu anh şöyle derdi:

“Kadınlarınıza kıptî kumaşından giydirmeyin. Zira o şeffaf ve dardır.”[2]

El-Munzir b. ez-Zubeyr rahimehullah, Irak’tan geldiğinde Esma bt. Ebi Bekr radıyallahu anha’nın gözleri kör olmasından sonra, ona ince bir elbise gönderdi. Esma radıyallahu anha o elbiseye eliyle dokundu, sonra şöyle dedi:

“Öf! Bunu ona geri verin!” Bu iade el-Munzir’e ağır geldi ve: “Ey anacığım! O şeffaf değildir” dedi. Esma radıyallahu anh:

“Şeffaf olmasa da vücudu belli eder” dedi. Bunun üzerine Munzir ona başka bir elbise satın aldı, Esma radıyallahu anha onu kabul etti ve:

“Bana işte böylesini giydir” dedi.”[3]

Umm Alkame’den: “Abdurrahman b. Ebi Bekr radiyallahu anh’ın kızı Hafsa, alnını saran ince bir başörtüsü ile Aişe radıyallahu anha’nın yanına girdi. Aişe radıyallahu anha bu ince örtüyü parçaladı ve kalın bir başörtüsü verdi. Sonra şöyle dedi:

"Sen Nur suresini okumadın mı? Allah’ın orada ne vahyettiğini bilmiyor musun?”[4]

Yine Aişe radiyallahu anha:

“Himar (başörtüsü); teni ve saçı göstermeyen örtüdür” demiştir.[5]



[1] Hasen. Ahmed (5/205) Ziyau’l-Makdisi el-Muhtare (4/150) Taberânî (1/160) İbn Sa'd (4/59) Beyhaki (2/234) Bezzar (7/30) Hakim (4/187) Taberani (1/160) Şeyh el-Elbani Semeru’l-Mustetab’da (1/318) hasen dedi.

[2] Sahih. Abdurrazzak (7/51) İbn Ebî Şeybe (6/24)

[3] Hasen. İbn Sa’d Tabakat (8/252) İbn Asakir Tarih (60/290) el Elbani Cilbabu’l-Mer’e (s.127)

[4] Sahih mevkûf. İbn Sa'd (8/71-72) Malik (libas 6) Mişkat (4375) Beyhaki (2/235) İbn Habib Gaye ve Nihaye (s.213) el-Elbani Hicab (s.126)

[5] Beyhakî (2/235)

2) Örtünün Kendisi Bir Süs Unsuru Olmamalıdır

Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:

"Vakarla evinizde oturun. Önceki Cahiliye kadınlarının kırıla döküle, süslerini göstererek (teberrüc) yürüyüşleri gibi yürümeyin." (Ahzab 33)

Ayette geçen teberrüc kelimesi; Zemahşeri'ye göre; "Genelde; gizlenmesi gereken şeyleri açmada çaba sarf etme, özelde ise; kadınların ziynetlerini ve güzelliklerini açıp yabancı erkeklere göstermesidir”[1]

İmam Suyuti; "Kadının endamlı endamlı yürümesi, başörtüsünü bağlamadan başına atıp kadınların tabii ve yapay güzelliklerini ve çekiciliklerini uygun olmayan yerlerde sergilemeleri, süs ve eylemleriyle kendilerinden yararlanma hakkı olmayanların dikkatini ve ilgilerini çekmeleridir" der.[2]

Alusi der ki; “Bana göre zamanımızda zengin kadınların evlerinden çıkarken üstlük olarak örtündükleri örtüler de yabancıya gösterilmemesi gereken ziynet kabilindendir. Çünkü bunlar ipekten, rengârenk, gözleri kamaştıran altın ve gümüş işlemeli, çekici giysilerdir. Sanıyorum erkeklerin karılarının bu şekilde çıkmalarına göz yummaları iman gayreti eksikliğinden kaynaklanıyor. Bu tür giysiler bütün kadınların bir fitnesi olmuştur… Bütün bunlar Allah ve Rasulünün izin vermediği şeylerdir.”[3]

İbn Mes’ûd radıyallahu anh’den: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“(Sebepsiz olarak) Boşanmak isteyen kadınlar ve açılıp saçılan kadınlar münafıklardır.”[4]

Fudale b. Ubeyd radıyallahu anh’den: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Üç kişinin halini hiç sorma. Cemaatten ayrılıp imamına isyan ederek ve isyankâr haliyle ölen bir adam, efendisinden kaçıp giden ve bu haliyle ölen bir cariye yahut bir köle, kocası kendisine dünya maişetini yeteri kadar sağlayıp, yanından ayrıldığı vakit kocasından sonra açılıp saçılan (teberrüc yapan) bir kadın. İşte sen bunların halini hiç sorma.”[5]



[1] Zemahşeri el-Keşşaf (2/9)

[2] Suyuti el-İklil (192) Bkz.: Fethu’l-Bari (10/106) Cessas Ahkamu’l Kur’ân (7/172) Kurtubi (7/229) Sıddık Hasen Han, Fethu’l-Beyan (7/274) Ferra Meani’l-Kur'an (2/342) İbn Kesir Tefsir (3/283)

[3] Alusi Ruhu’l-Meani (18/146) Elbani Hicab (41)

[4] Hasen. Ebu Nuaym Hilye (8/375-6) Hatib Tarih (3/358) el-Elbani es-Sahiha (2/131, no: 632)

[5] Sahih. Hâkim (1/206) Ahmed (6/19) Bezzar (9/204) Taberani (18/306) Beyhaki Şuab (6/165) Buhari Edebu’l-Mufred (590) el-Elbanî, es-Sahiha (542)

1) Örtü Kadının Bütün Vücudunu Örtücü Olmalıdır

Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:

“Mü'min kadınlara da söyle: Onlar da gözlerini haramdan sakınsınlar ve iffetlerini korusunlar. Kendiliğinden görünenler dışında ziynetlerini göstermesinler. Başörtülerini yakalarının üzerine indirsinler…” (Nur 31)

“Ey Nebî! Hanımlarına, kızlarına ve müminlerin kadınlarına dış örtülerini üzerlerinden salmalarını söyle.” (Ahzab 59)

Muhammed b. Sîrîn rahimehullah dedi ki:

"Ben, Ubeyde es-Selmâni radıyallahu anh’e bu âyetten (Ahzab 59. Ayetinin manası hakkında) sordum. Ubeyde ridasını giydi, onu peçe yaparak burnunu ve sol gözünü örttü, sağ gözünü açık bıraktı. Ridasını üzerinden kaş üzerine yakın gelecek şekilde saldı."[1]

Abdullah b. Abbas radıyallahu anhuma dedi ki:

“Allah, müminlerin kadınlarına, bir ihtiyaçları için evlerinden çıktıklarında, başlarının üzerinden örtecekleri örtüleriyle yüzlerini örtmelerini ve sadece bir gözlerini açmalarını emretmektedir.”[2]



[1] Sahih mevkûf. Taberi (19/181) İbn Ebi Hatim (10/3154) Cessas (3/458) Suyuti Durru’l-Mensur (8/209) İbn Kesir Tefsir (6/482) Begavi Tefsir (6/376)

[2] Hasen mevkûf. Taberi (19/181) İbn Ebi Hatim (10/3153) İbn Kesir (6/481) Tefsiru’l-Begavi (6/376)

Bakışları Koruma Emri

Ebu Said el-Hudrî radiyallahu anh’den: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Erkek, erkeğin avretine bakmasın. Kadın da kadının avretine bakmasın. Erkek, başka bir erkekle aynı örtü altına girmesin. Kadın da başka bir kadınla aynı örtü altına girmesin.”[1]

el-A’la b. Ziyad rahimehullah der ki; “Şöyle denilirdi: “Kadının elbisesinin güzelliğine bakmaya devam etme! Zira bakış kalpte şehvete sebep olur”[2]

Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:

“Allah, gözlerin hain bakışını ve kalplerin gizlediğini bilir.” (Gâfir 19)

İbn Abbas radiyallahu anhuma’dan: “Hain bakıştan kasıt, bir kadına baktığın zaman ona hıyanet edip etmeyeceğindir. Kalplerin gizlediğinden kasıt da imkân olduğu zaman onunla zina edip etmeyeceğidir.”[3]

Allah Teâla şöyle buyurur:

“Bazılarınızı bazınıza fitne kıldık. Sabretmez misiniz? Rabbin her şeyi hakkıyla görendir” (Furkan 20)

İbn Receb el-Hanbelî rahimehullah der ki: “Allah kadını erkeklere, erkeği de kadınlara fitne kılmıştır.” Birbirinize bakmamaya, bakışa bakış eklememeye sabretmez misiniz demektir.

Ebu Said el-Hudrî radiyallahu anh’den: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“Yollarda oturmaktan sakının!” Ashab dedi ki: “Ey Allah’ın rasulü! Bizim yolda oturmamız kaçınılmaz bir şeydir, orada oturur ve sohbet ederiz.” Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

Mutlaka oturacaksanız o zaman yolun hakkını verin.” Ashab dedi ki: “Yolun hakkı nedir ey Allah’ın rasulü!” Şöyle buyurdu:

“Bakışı korumak, eziyet vermemek, selama cevap vermek ve iyiliği emredip kötülüğü yasaklamaktır.”[4]

Ebu Reyhane radiyallahu anh’den: “Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ile bir savaşa çıkmıştık. Onun şöyle buyurduğunu işittim:

Allah’a duyduğu haşyetten dolayı yaşaran göze cehennem haram kılınmıştır. Allah yolunda uykusuz kalan göze cehennem haram kılınmıştır.” Üçüncüsünü unuttum.” Ravi Ebu Şureyh diyor ki: “Sonra onun üçüncüsünü şöyle zikrettiğini işittim:

“Allah’ın haram kıldıklarına karşı yumulan göze veya Allah yolunda çıkarılan göze cehennem haram kılınmıştır.”[5]

Cerir radıyallahu anh’den: "Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem'e aniden (yabancı kadına) bakışın hükmünü sordum;

“Yüzünü derhal başka tarafa çevir” buyurdu.” Diğer lafzında: “gözümü çevirmemi emretti” şeklindedir.”[6]

Burayde radıyallahu anh’den: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki;

“Ey Ali! Bir bakışına bakış ekleme, zira birincisi lehine ise de ikincisi lehine değildir."[7]



[1] Sahih. Muslim (338)

[2] Sahih maktû. İbn Ebi Şeybe (3/409)

[3] Hasen mevkuf. Taberî (20/303) Taberânî Mu’cemu’l-Evsat (1283) Ebû Nuaym Hilyetu'l-Evliyâ (1/323) Beyhakî Şuabu’l-İman (5443)

[4] Sahih. Buhârî (2465) Muslim (2121)

[5] Sahih ligayrihi. Hâkim (2/63) Buhârî Tarih (4/264) Nesâî Sunenu'l-Kubrâ (8869) Abdulhak el-İşbili Ahkamu’s-Sugra (2/480) Ebû Nuaym Hilyetu'l-Evliyâ (2/28) Dârimî (2445) Beyhaki (9/149) İbn Asakir Tarihu Dımeşk (23/197) el-Elbani es-Sahiha (2673)

[6] Sahih. Müslim (2159) Ebu Davud (2148) Tirmizi (2776) Hâkim (2/396) Beyhaki (7/90) Ahmed (4/358, 361) Tayalisi (672) Taberani (2/337) Darimi (2/361) Veki Zühd (474) İbn Katan İhkâmu’n-Nazar (s.71) İbn Ebi Şeybe (3/409)

[7] Hasen. Ebu Davud (2149) Tirmizi (2777) Ahmed (5/351, 353, 357) İbn Ebi Şeybe (4/6) Hâkim (2/212) Bezzar (10/285) Ru’yani (22) el Elbanî Sahihu’t-Tergib (2/189)

Teberrüc Yayılan Bir Kötülüktür

Dinin metinlerini ve tarihi süreci düşünen kimse kesin olarak açılıp saçılmanın kötülüğünü, dine ve dünyaya verdiği zararları görür. Özellikle kadın erkek karışıklığı da buna eklenirse çirkinlikler daha da tehlikeli bir hal alır. Bunun neticesinde açılıp saçılan kadınlar, bakışları kendilerine çekmek için haram olan süslenme konusunda yarışırlar.

Ahlâk ve mallar telef olur, kadın değersiz bir mal haline getirilir…

Erkeklerin, özellikle de gençlerin ahlâkları bozulur ve onları haram kılınan çirkinliklere sürükler.

Kadınlar ticaret alanlarında reklam malzemesi haline getirilir. Kadın, açılmakla bizzat kendisine kötülük etmiş olur. Zira açılıp saçılmak, şerli ve sefih kimselerin nazarında kadının niyetinin kötülüğüne ve habis bir arzusu bulunduğuna işaret etmektedir.

Hastalıkların yayılmasına sebebiyet verir. Çünkü Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:

“Bir toplulukta çirkinlikler açığa çıkar ve bununla amel ederlerse mutlaka aralarında tâûn[1] ve daha öncekilerinde görülmemiş acı verici olaylar yayılır.”[2]

Göz zinâsı günahı kolayca işlenir olur. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:

“Âdemoğluna zinadan nasibi yazılmıştır. Buna muhakkak kavuşur. Gözlerin zinası bakmak, kulakların zinası dinlemek, dilin zinası konuşmak, elin zinası tutmak, ayakların zinası adım atmak, kalbin zinası meyletmek ve temenni etmektir. Cinsel organ bunu ya tasdik eder ya da yalanlar.”[3]

Bakışları kısarak Allah’a itaat etmek zorlaşır. Allah’a itaatin terk edilmesi ise yeryüzünde helâk sebeplerindendir. Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:

“Bir ülkeyi helâk etmek istediğimizde, o ülkenin zenginlik sebebiyle şımarmış elebaşılarını çoğaltırız, onlar orada kötülük işlerler. Böylece o ülke, helâke müstahak olur; biz de orayı darmadağın ederiz.” (İsra 16)

Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurmuştur:

“İnsanlar çirkinliği görüp de değiştirmezlerse Allah’ın onlara azabı genelleştirmesi yakındır.”[4]

Ey müslüman kız kardeş! Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in imanın en düşük şubesi olarak: “Müslümanların yolundan eziyet veren bir şeyi kaldırıp atmak” sözünü düşünmelisin!

Ebu Hureyre radiyallahu anh’den: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:

“İman altmış küsur veya yetmiş küsur şubedir. En üstünü “Lâ ilahe illallah (Allah’tan başka ibadete layık hak ilah yoktur)” sözü, en düşüğü yoldan eziyet veren bir şeyi kaldırmaktır. Hayâ da imandan bir şubedir.”[5]

Yoldan eziyet veren bir şeyi kaldırmak iman şubelerinden olduğunda göre; hangisi daha şiddetlidir? Yoldaki bir diken mi, bir taş mı yoksa kalpleri bozan ve akılları zayıflatan bir fitne, iman edenler arasında çirkinliği yaygınlaştırmak mı daha şiddetli bir ezadır?

Muhakkak ki bugün senin sebebinle bir fitneye müptelâ olan müslüman bir genci, Allah’ın zikrinden yüz çevirtmiş olursun, onun dosdoğru yolunda engel teşkil edersin, sonra yarın bundan dolayı da Allah’ın büyük azabına uğrarsın. Hemen Allah’a itaate yönelmekte acele et! İnsanların eleştirilerine ve kınamalarına aldırma! Allah’ın yarınki hesabı daha şiddetli ve daha büyüktür!



[1] Tâûn: Cinlerin saldırıları sebebiyle meydana gelen bir tür vebâdır.

[2] Hasen. Hâkim (4/582) Taberânî Evsat (5/61) Taberânî Musnedu’ş-Şamiyyin (1558) İbn Mâce (4019) Ebû Nuaym Hilyetu'l Evliyâ (8/333) Ebu Nuaym Ma’rife (482) Bezzar (12/315) Ru’yani (1423) Deylemi (8209) Beyhakî Şuab (3/197) İbn Asakir Tarih (35/260-61) Mukbil b. Hadi, Delailu’n-Nubuvve (s.418) el-Elbani es-Sahiha (106)

[3] Sahih. Buhari (6122) Muslim (4802) Lafız Muslim’e aittir.

[4]  Buhârî ve Muslim'in şartlarına göre sahih.İbn Hibbân (1/540) Ziya el-Muhtare (1/144) Ahmed (1/2)

[5] Sahih. Muslim (35) Buhârî (9)