2) Örtünün Kendisi Bir Süs Unsuru Olmamalıdır
Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:
"Vakarla evinizde oturun.
Önceki Cahiliye kadınlarının kırıla döküle, süslerini göstererek (teberrüc)
yürüyüşleri gibi yürümeyin." (Ahzab 33)
Ayette geçen teberrüc kelimesi;
Zemahşeri'ye göre; "Genelde; gizlenmesi gereken şeyleri açmada çaba sarf
etme, özelde ise; kadınların ziynetlerini ve güzelliklerini açıp yabancı erkeklere
göstermesidir”[1]
İmam Suyuti; "Kadının
endamlı endamlı yürümesi, başörtüsünü bağlamadan başına atıp kadınların tabii
ve yapay güzelliklerini ve çekiciliklerini uygun olmayan yerlerde
sergilemeleri, süs ve eylemleriyle kendilerinden yararlanma hakkı olmayanların
dikkatini ve ilgilerini çekmeleridir" der.[2]
Alusi der ki; “Bana göre
zamanımızda zengin kadınların evlerinden çıkarken üstlük olarak örtündükleri
örtüler de yabancıya gösterilmemesi gereken ziynet kabilindendir. Çünkü bunlar
ipekten, rengârenk, gözleri kamaştıran altın ve gümüş işlemeli, çekici
giysilerdir. Sanıyorum erkeklerin karılarının bu şekilde çıkmalarına göz
yummaları iman gayreti eksikliğinden kaynaklanıyor. Bu tür giysiler bütün
kadınların bir fitnesi olmuştur… Bütün bunlar Allah ve Rasulünün izin vermediği
şeylerdir.”[3]
İbn Mes’ûd radıyallahu anh’den:
Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“(Sebepsiz olarak) Boşanmak
isteyen kadınlar ve açılıp saçılan kadınlar münafıklardır.”[4]
Fudale b. Ubeyd radıyallahu
anh’den: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
“Üç kişinin halini hiç sorma.
Cemaatten ayrılıp imamına isyan ederek ve isyankâr haliyle ölen bir adam,
efendisinden kaçıp giden ve bu haliyle ölen bir cariye yahut bir köle, kocası
kendisine dünya maişetini yeteri kadar sağlayıp, yanından ayrıldığı vakit kocasından
sonra açılıp saçılan (teberrüc yapan) bir kadın. İşte sen bunların halini hiç
sorma.”[5]
[1]
Zemahşeri el-Keşşaf (2/9)
[2] Suyuti
el-İklil (192) Bkz.: Fethu’l-Bari (10/106) Cessas Ahkamu’l Kur’ân (7/172)
Kurtubi (7/229) Sıddık Hasen Han, Fethu’l-Beyan (7/274) Ferra Meani’l-Kur'an
(2/342) İbn Kesir Tefsir (3/283)
[3]
Alusi Ruhu’l-Meani (18/146) Elbani Hicab (41)
[4]
Hasen. Ebu
Nuaym Hilye (8/375-6) Hatib Tarih (3/358) el-Elbani es-Sahiha (2/131, no: 632)
[5]
Sahih. Hâkim (1/206) Ahmed (6/19)
Bezzar (9/204) Taberani (18/306) Beyhaki Şuab (6/165) Buhari Edebu’l-Mufred
(590) el-Elbanî, es-Sahiha (542)