Bir Gayret Kıssası
Ebu Abdillah Muhammed b. Ahmed b.
Musa er-Râzî şöyle anlattı: “Rey şehrinde h.286 yılında dedem Kadı Musa b.
İshak’ın bir meclisinde bulundum. Bir kadının velileri, kadının kocasını, Kadı
Musa b. İshak’a şikâyet ederek onun üzerindeki mehrinin beş yüz dinar olduğunu
iddia ettiler. Kocası bunu inkâr etti. Bunun üzerine şahitler çağırıldı.
Şahitlerden biri kadını görmek isteyip ona kalkmasını işaret etti. Kadın da
ayağa kalkınca, kocası:
“Ne yapıyorsunuz?” dedi. Kadının
vekili: “Hanımına bakacaklar, onu tanımaları için yüzünü görmeleri lazım” dedi.
Adam dedi ki:
“Ben hanımımın bende beş yüz
dinar altın alacağı olduğuna dair kadıyı şahit tutuyorum. Sakın eşimin yüzünü
açmayın!” Bunun üzerine kadın dedi ki: “Kadıyı şahit tutuyorum ki, mehrimi
kocama bağışladım.”
Kadı dedi ki: “Bunu güzel ahlak
olarak kayda geçin.”[1]
[1]
Sahih maktu. Hatibu’l-Bağdadi, Tarih
(13/52) Beyhaki Şuabu’l İman (7/413) Sem’ani, el-Ensab (2/313) İbn Asakir Tarih
(60/394) Sehavî, el-Ecvibetu’l-Mardiye (2/441) el-Elbani Cilbabu’l-Mer’e
(s.113)