Hicabu'l Muslimin

Anlatılacak olan kıssa, tesettürü yerine getirmeyen bütün kızların iyice düşünmeleri gereken bir kıssadır. İnşaallah bu onların da tesettüre girmelerine bir vesile olur. Bu kıssa gerçekten bütün kızlar için önemlidir: Bu kıssa, yaşadığı zorluklar neticesinde tesettüre girmiş olan kızlardan birinin başına gelmiş olan gerçek bir olaydır ve mü’minlerin annelerine benzemek demek olan bu şerefli örtünmeye henüz girmemiş olan bütün kızlar için bir öğüt içermektedir. Kıssanın kahramanı olan kız, bu günlerdeki diğer kızlar gibi, hayatı gezip eğlenmekten ibaret gören, herhangi bir sorumluluk taşımayan, namaz kılmayan, dininin emirlerini yerine getirmeyen bir görüntüdeydi. Ölümü asla düşünmezdi. Hayatın hep lezzetlerle ve şehvetlerle devam edeceğini sanıyordu. Bu kız da modaya uyarak dar ve bedenini belli eden ince elbiseler giyiyor, kendisini görenlerin arasında geziyordu. Bununla beraber kalbini yokladığında mutlu olmadığını hissediyordu. Bu yaptıklarıyla mutlu olacağını sanıyordu. Lakin...

Aişe radıyallahu anha’dan: Nebî sallallahu aleyhi ve sellem: “Hamamlar ümmetimin kadınlarına haramdır” [1] buyurmuştur. Şam’lıların kadınları Aişe radıyallahu anha’nın yanına girince, Aişe radıyallahu anha onlara şöyle demiştir: “Siz kadınları hamamlara giden kimselerin bölgesinden misiniz? Ben Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğunu işittim: “Herhangi bir kadın elbisesini kocasının evinden başka yerde çıkarırsa Allah ile kendisi arasındaki perdeyi parçalamış olur.” [2] Saib rahimehullah anlatıyor: “Bazı kadınlar Nebî sallallahu aleyhi ve sellem’in eşi Ummu Seleme radıyallahu anha’nın yanına girdiler. Onlara: “Sizler kimlersiniz?” diye sordu. Dediler ki: “Humus’luyuz.” Umm Seleme radıyallahu anha: “Şu hamamları olan yerin halkı mısınız?” dedi. Onlar: “Bir sakıncası mı var?” dediler. Umm Seleme radıyallahu anha da dedi ki: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğunu işittim: “Herhangi bir kadın, elbisesini evi dışında çıkarırsa, Allah...

Kays b. El-Haris dedi ki: “Ömer b. El-Hattab radiyallahu anh, Ebu Ubeyde b. El-Cerrah radiyallahu anh’e şöyle yazdı: “Bana ulaştığına göre müslümanların veya Muhacirlerin kadınları Ehl-i Kitabın kadınlarıyla beraber hamamlara giriyorlarmış. Onları sakındır ve bundan yasakla.” Diğer rivayette şu ziyade vardır: “Çünkü Allah’a ve ahiret gününe iman etmiş bir kadının, kendi dininden olmayan kadına avretini göstermesi helal değildir.” Bunun üzerine Ebu Ubeyde radiyallahu anh öfkelenerek söylendi. Kendisi öfkeli ve çirkin konuşan biri değildi. Dedi ki: “Hangi kadın hastalık veya geçerli bir sebep olmadan sırf yüzünü ağartmak için hamama girerse yüzlerin ağardığı günde Allah onun yüzünü karartsın.” [1] [1] Sahih. Abdurrazzak (1/295) İbn Kesir el-Adab ve’l-Ahkâm (s.28) Beyhaki (7/95)

Kadının, kadınlar karşısındaki avreti, kadının mahremlerine karşı olan avreti gibidir. Kadının, aynı zamanda abdest azaları olan ziynet yerlerini kendi cinsinden olan kadınlara göstermesi caizdir. Kadınların arasında olduğu gerekçesiyle kadının örtüsünü açması ise caiz değildir. Allah’ın dininde bunun yeri yoktur. Kadının kadına karşı avretinin, erkeğin erkeğe karşı avreti gibi olduğu, yani diz ile göbek arası olduğu görüşü doğru değildir. Buna delalet eden sahih veya zayıf bir delil söz konusu değildir. Bu görüşün ilimden ve delilden kokusu dahi yoktur. Bilakis Kitap ve Sünnet nasları, kadının kadınlara karşı avretinin; kadının mahremlerine karşı avretiyle aynı olduğunu göstermektedir. Bunu destekleyen şeylerden birisi de cariyenin avret bakımından hürün avretinin yarısı kadar olmasıdır. Abdullah b. Amr radıyallahu anhuma’dan: Nebî sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Biriniz hizmetçisi olan kölesini veya işçisini evlendirdiği zaman göbek ile diz arasına bakmasın.” [1] ...

İbn Ömer radiyallahu anhuma’dan: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Kim dünyada şöhret için elbise giyerse Allah ona kıyamet gününde zillet elbisesi giydirir sonra ateşte tutuşturulur.” [1] Ebu Umame radıyallahu anh’den: Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Sade giyinmek imandandır.” [2] Bu şartların ayrıntılı tahkiki ve daha fazla açıklamalar için Sahih Tesettür adlı kitabıma müracaat edebilirsin. Geçen bu şartları gözetmek suretiyle teberrücden sakınmalısın. Böylece bugün örtülü olduğu zannedilen ama hakikatte tesettürle hiçbir alakası olmayan giyim şekillerinin durumunu da anlarsın. Maalesef bugün günahlar, ismi değiştirilerek işlenmekte, teberrüce (açılıp saçılmaya) tesettür denilmekte, isyanın kendisi itaat zannedilmektedir! Bu sayede İslâmî uyanışın düşmanlarının çabalarını geçersiz kılarsın ve Allah onların tuzaklarını iptal eder. Allah, iman eden erkeklere ve kadınlara kendisine taat yolunda sebat versin. Allah Azze ve Celle ş...

İbn Abbas radiyallahu anhuma’dan “Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem kendilerini kadınlara benzeten erkeklere ve kendilerini erkeklere benzeten kadınlara lanet etti.” [1] Ebu Hureyre radiyallahu anh’den: “Rasulullah aleyhi’s-salatu ve’s-selam kadın elbisesi giyen erkeklere ve erkek elbisesi giyen kadınlara lânet etti.” [2] Huzeyl kabilesinden birinden: “Abdullah b. Amr b. As radıyallahu anhuma’yı gördüm. Evi mahallede, mescidi Harem’de idi. Ben onun yanında iken Ebu Cehil’in kızı Umm Said’i gördü. Bir yay takmış, erkek gibi yürüyordu. Abdullah: “Bu kim?” dedi. Ben de: “O Ebu Cehil’in kızı Umm Said’dir” dedim. Dedi ki: “Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem’in şöyle buyurduğunu işittim: “Kadınlara benzemeye çalışan erkekler ve erkeklere benzemeye çalışan kadınlar bizden değildir.” [3] Abdullah b. Amr b. el-Âs radıyallahu anhuma’dan: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem buyurdu ki: “Kadınlara benzemeye çalışan erkekler ve erkeklere benzemeye çalışan kadınlar bizd...

İbn Ömer radıyallahu anhuma’dan: Rasulullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Kıyametin önünde, kılıçla gönderildim ki hiçbir şey ortak koşulmadan yalnızca Allah’a ibadet edilsin. Rızkım mızrağımın gölgesi altında kılındı. Emrime muhalefet edenlere zillet ve küçüklük yazıldı. Kim kendini bir kavme benzetirse onlardandır.” [1] [1] Sahih. Ahmed (2/50, 92) Ebu Davud (4031) İbn Ebi Şeybe (4/212) Taberani Musnedu’ş-Şamiyyin (216) Tahavi Muşkilu’l-Asar (231) Ahmed b. Hazlem, Hadisu’l-Evzai (s.31 no:30)) Abd b. Humeyd (848). El-Elbani, el-İrva (1269)